Przemijanie

Samotna stoi nad wodą

bezlistna brzoza,

swą siwo czarną korą

chłonie promienie słońca.

Nowych pędów nie wyda

choć wiosna już zakwitła,

nie ma już chęci życia

w wyschłych badylach.

Sterczeć takim kikutem

będzie przez lat parę

czekając swoim smutkiem

na dzień spotkania z katem.

Dąbrowa Górnicza 12-10-2005

Nasze gwiazdy

Gwiazdy dzwonią gdzieś wysoko,
księżyc nam uśmiechy śle.
Nie wiadomo,jak i po co
pokochałaś miła mnie.

Słonko błyszczy letnim dzionkiem,
świeci promień w moją twarz,
pokochałaś mnie skowronku,
pokochałaś a więc masz.

teraz wzdychasz,teraz tęsknisz,
teraz smutno Ci i źle
po co płaczesz,świat jest piękny,
bo ja także kocham Cię.

Wola Czaryska 25-07-1970

Jesienny spacer z nostalgią

Liście jesieni kolorem

płoną w pełnym blasku,

pachną jasnym chłodem

w opustoszałym parku.

Pan starszy na ławce przysiadł,

pisze w myślach pamiętnik,

o bliskich, o sensie życia

czy o tym jak się spełnił....

Jakaś staruszka z pieskiem

zgarbionym tak jak ona,

spogląda do góry tęsknie,

głęboko życiem zamyślona.

Młodzi idą pod rękę

po liści kobiercach,

szepczą uczucia pierwsze

w barwnych alejkach.

Wiatr muska ich dyskretnie

unosząc serca do nieba,

rozchyla dla nich gałęzie,

miłość słonkiem rozgrzewa.

Mrok szybko zapada w parku

sroki się kłócą o gniazda,

na pustych drzewach wrony

krzyczą,pora już wracać.

Nie ma już pana starszego

babci z pieskiem też nie ma

i tylko młodym niczego,

prócz ciszy, nie potrzeba.

Kiedyś,gdy lata miną,

wrócą samotnie lub razem,

jesiennym parkiem wspominać

swój pierwszy miłosny spacer.

Wtedy dopiero zobaczą

czasu swojego mijanie,

może się życia spytają,

ile go jeszcze zostanie?

Bytom 10-10-2015