Zjawiska

Mgliste rumaki

Konie wychodzą z mgły grzywiastej,

wodą napuchniętej płaszczem,konie

kochają mgłę,gdzie pychy brak,

gdzie mają kopyta miękkie i jasne,oko

ich wtedy lśni perły białą kropelką,grzywy

im się mglą i mienią,galopem jest im wiatr,

co mgłę po ziemi snuje,pokarmem smak

wolności,co we mgle panuje,konie z mgły

wychodzą i już zostają na łące,żegnają

perełkowe konie z mgły,co wolne są

i jeszcze wolnością galopujące.

Nadzieja

Nadziejo,klejnocie nieokreślony spełnieniem,

błyszczysz i tak swobodnie nakręcasz,

a kiedy stajesz się niedokończeniem

jesteś przekleństwem słabego człowieka.

Robimy z Ciebie brylanty błyszczące

i budujemy na nich mistyczny świat,

a Ty, w nas jesteś i świecisz jak słońce,

ze swego wnętrza musimy Twą siłę brać..

Na sen

Zamykam światło na klucz,otwieram półmrok,

ze światem cieni,na nocny chłód aż na za północ,

zatańczę teraz z kim tylko chcę i jaki zechcę taniec

nikt nie odmówi,bo jestem snem,twym nocnym panem,

mogę cię zabrać dokąd chcę,bo ty tak sobie marzysz

a potem porzucę w krainie dziennych niewydarzeń.

Dzień i noc

Błękitny wilk dotarł do swojego końca

noc powstała Ćmą czarną i szuka światła

on motylem dopłynął do zachodu słońca

ona padnie jak ćma,jak noc pada każda,

Błękitny wilk wychodzi porankiem słońca

jak motyl kolorowy z więziennego kokonu,

na jeden dzień życia,do swego końca,

na takie krótko-tylko do ćmy zachodu,

Błękitny wilk i Ćma czarna,jak szara krata

mą każdą dobę zmarszczoną mocno otacza,

kryształem kosmicznym, mym życiem wywraca

ze strony błękitnej na czarną mnie przewraca.

Płynie życie

Z mozaiki światłocienia,po zboczu

jak łza po policzku, mgła po stoku,

cieniutką strużką kamyki zmoczył

i zagrał szelestem,szumem i nabiera

mocy,strumyk po deszczu letnim

który popadał trochę w nocy,

woda w nim czysta jak myśl dziecka

nieskażona,jak prawda jednego Boga,

a potem coraz bardziej zdradziecka

groźnie siłą ubrana, jak dorosła woda

Powiew

Z ciszy wychylił się powiew lekki,

spytał się cicho Boga bliskości

i zleciał po skałach wściekłym

rykiem i gronami czarnej złości,

zadudnił piachem po oczach ludzi,

przewrócił,potargał kopki siana

i siłę stracił wiejąc do góry,

zajrzał do ciszy powiewem lekkim

i usiadł przy Bogu w delikatnej fletni.

Mgła

Mgła lasy perłami zadeszczyła,

opary z bagien wiatr ostry smaga,

nawet słonko przestało oddychać,

a echo wołaniu nie odpowiada.

Moc słońca

Słońce w rzece płynnego światła

ma życie i śmierć na swoich barkach,

lśni blaskiem w kosmicznych bezdrożach

oświeca też złe myśli bez boża,

ciemnością co nie mija, pozabija.

Dwa księzyce

W podwójnych oknach mam dwa księżyce,

światłem odbite ,tak samo widzę

że proszą o dobre chwile i słowa,

ciche wyznania ,uczucia miłe,

gładzą podwójnych szyb zimne tafle,

przecież dobrego serca są warte

choć głaszczą je zimnym światłem.

Gwiazdy Boga

Gwiazdy jak znicze na rozgwieżdżonym

niebie,świecą dla mnie i dla ciebie,

poukładane przez pana Boga

na przykład cudowna Mleczna Droga,

On wszystkie je po imieniu woła,

jak Pani swe dzieci z przedszkola.

Sen

Sen,jak Jezus daje naszym zmysłom

radość nieodczuwania,obawę,

czy jutro rano na pewno wstanę..

leczy odpoczynkiem i zasklepia

umysłu rany,sen brat kochany,

nasze marzenia spełnia i dobrym

myśleniem zawsze nami kieruje,,

nie da nas skrzywdzić ani poranić,

sen,taki nasz nocny brat kochany,

a kiedy siostra śmierć się skrada,

nie może nic zrobić oprócz zdrady,

do snu nas układa,brat nasz kochany,

a ona ,jego siostra jest dobra,

nie znosi kłamstwa i tej obłudy

co nadzieję daje,więc choć słona

jest w pożegnaniu,to śmiercią z bólu

umierania uwalnia wszystkich ludzi.

Uśmiech

Swój uśmiech daruj spotkanej osobie,

jedyny to zapach cudu w przyrodzie.

Uśmiech, moc życia, to ciepły poranek,

to granie smyczkiem na strunach marzeń.

Uśmiech to pewność siebie na co dzień,

tęskne wspomnienie uczuć w ogrodzie.

Uśmiech jest ulgą czystego sumienia,

to radość matki po chwili cierpienia.

Uśmiech to szczęście nawet w dni chłodne,

śmiejmy się częściej by żyć, nie zapomnieć.

Bytom 31-07-2016

Cztery Córy roku

Poranek śpiewa świtem radośnie,

och gdybym ja tylko był malarzem

malował bym tylko majową wiosnę

bo radosne życie wszędzie wlewa

we mnie,zwierzaki,owady i drzewa,

rozkłada dywany traw zielone,

kwiatami dzieli,pączkami grubnie,

deszczem,gradem i piorunem huknie

i właśnie tylko ona potrafi pięknie

miłość odnowić w uczucia namiętne.

Gorącą dłonią lato przytuliło wiosnę

i całusem świetlistym pożegnało,

teraz ja trochę tutaj porządzę

z uśmiechem słoneczka powiedziało.

Jak pełnia księżyca zajrzało do sadów

swobody owocom zielonym dodało,

zakwitło na łące tysiącem kwiatów

kolorem maków świat pomalowało.

Lasom jagody sokiem wypełniło,

na polu zboża złotem opryskało,

a dzieciom wody jeziorne ociepliło

i takie już na lato pozostało...

Deszczy werblami po parapecie,

huczy jak sowa w ciepłym kominie,

miła posłuchaj,wróciła jesień

zwyczajnie,wilgocią i przedzimiem,

mgła mokre pola lirą zagłuszy,

aż echo zasłucha się w ciszy,

przymrozek nocą wilgoć osuszy,

a my dni zimne będziemy liczyć.

Nocą nadeszła,prawie nad ranem,

jak bochenek chleba oprószyła

na biało zimną mąką śnieżynek

wioski i miasta i ziemię czarną,

w księżyca blasku lecą paciorki

srebrzystą nitką wyhaftowane

topnieją w dłoni w kropelki wody

i w biel ubierają nasze stopy,

zimo szybko przemijaj ku wiośnie

do dni ciepłych,do nowych miłości.

Bytom 12-05-2016

Miłość czy kochanie

Każde Twe słowa,jak łzy na rzęsach nanizane

perełkami w odbicie księżyca spadają szklane,

tak boli serce przebite,tak strach przed prawdą,

wybuchłaś we mnie granatem lawy takiej gorącej

upięłaś myśli w warkocz marzeń bez wspomnień

i tkwisz jak kolec,jak tęcza,jak ciepłe słońce,

jak ciche zwątpień i nadziei wahanie,
czy to jest miłość,czy to jest kochanie…,

odejdziesz kiedyś z tęsknotą moich niespełnień,

z nadzieją na nic i  nie na teraz,po cichu odpływasz

ze mnie i zawsze zostaniesz odwiecznym pytaniem

czy była to miłość czy tylko kochanie?

Bytom 21-07-2016

Twoje smaki

Codziennie inaczej smakujesz,raz miętą po deszczu

we włosach zmokniętych gdy wracasz do domu,

czekoladą słodką zawartą w uśmiechu radości

kiedy Cię witam jak zawsze czekaniem wzruszony,

czasami piołunem gorzkim zaprawiasz smakiem

smutek swój utopiony, w zgryzocie miłości

z obawy przed uwięzieniem w przyszłej samotni,

inaczej jeszcze smakujesz wieczorem w ramionach

moich cichutko wtulona,gotowa na gesty i słowa,

jesteś jak jabłko słodkie ostrym chili przyprawiona,

a kiedy Cię nie ma tuż obok,inaczej mi smakujesz,

jak tęsknota z niezapominajek,jak maki czerwone

zapachem serca,myślami miłości mojej oplecione,

i kiedy mówisz coś do mnie lub szepczesz słowa

to wtedy smakujesz jak wolność jak przestrzeń

bo w każdej chwili przyjąć mnie jesteś gotowa,

smakujesz marzeniem na zawsze już i wszędzie.

Bytom 20-07-2016